Volume 14 (2020)

Louise Raynaud
The empirical focus of this paper are well-known re- strictions on the distribution of the French reflexive clitic se in faire-infinitive causative constructions. I argue against previous analyses of these restrictions as a consequence of the alleged intransitivity of se-reflexives, and instead make the parallel with identical constraints on 1st and 2nd person pronouns in causat- ives. I show that the pattern of reflexives and 1st and 2nd person pronouns find a natural explanation if connected with similar re- strictions found in double object constructions and known as the Person-Case Constraint (PCC, or me-lui Constraint), and propose an analysis of PCC effects in causatives, building on Sheehan (to appear). By doing so, this paper provides an explanation for the pattern of se-reflexives in causatives, which acknowledges the pronominal status of the reflexive clitic and accounts for its common patterning with 1st and 2nd person pronouns.

Peter Dirix & Liesbeth Augustinus
In Afrikaanse hoofdzinnen verschijnt het hoofd- werkwoord doorgaans op de tweede zinspool als het geselecteerd wordt door een hulpwerkwoord op de eerste zinspool. Een alter- natieve constructie, waarin het hoofdwerkwoord samen met het hulpwerkwoord op de eerste zinspool staat, is echter ook moge- lijk. Men noemt deze constructies respectievelijk simplex ini- tials en complex initials. Een aantal werkwoorden komen in beide constructies voor. In dit onderzoek gaan we voor drie van die werkwoorden na welke factoren de alternantie tussen de twee constructies bepalen aan de hand van een groot corpus. We presenteren de resultaten van een distinctieve collexeemanalyse waarbij we onderzoeken welke werkwoorden significant aange- trokken worden door een van de twee constructies. Daarnaast geven we nog een aantal ideeën voor toekomstig werk.

Rui Zhang
The Chinese Premier’s Press Conferences (the CPPC) offer a direct channel for the head of the Chinese government to meet international journalists face-to-face. However, the institutional voice of China that is supposedly represented by the premier is conveyed through the consecutive interpreter to the global arena. Starting from an interactional orientation in interpreting studies, the aim of this study is to explore whether there is a shift of voice and what the effects are. As the transmission of China’s voice is fundamentally realized through the interpreter’s language use, I carried out my study from a linguistic pragmatic perspective, making use of the key notion meaning potential in Verschueren’s (1999, 2012) theory of pragmatics. The 2017 CPPC is chosen as my data, a careful comparison between the speakers’ utterances and the interpreter’s utterances is carried out to identify specific structural/formal shifts and the related shifts in meaning potential and functionality. The study reveals that the interpreter’s voice indeed significantly shifts the meaning that is potentially communicated.