Vlaamse vrouwen in het buitenland : « Carmen (37) in Groot-Brittannië »

Zo’n jaar geleden vertrok Carmen Lams samen met haar man en haar naar Woking, in het Britse Surrey. Haar man kon er bij de oliemaatschappij Shell aan de slag. Carmen ging met veel plezier mee.

Mentaliteit
Carmen: « De Britten zijn heel gemanierd en hoffelijk. Het ‘queuing-up’-systeem in winkels of is daar een heel goed voorbeeld van. Iedereen wacht geduldig zijn beurt af, niemand probeert stiekem de anderen voorbij te steken. De Britten verontschuldigen zich ook voortdurend omdat ze alleen maar Engels spreken. Meertalige vinden ze fantastisch en ze steken dat niet onder stoelen of ».

Traditie
Carmen: « Ik kijk niet echt uit naar de drukte van de eindejaarsperiode hier. In oktober begint het al: de worden tot in de puntjes versierd, overal hoor je kerstmuziek en iedereen gaat als een gek op zoek naar de origineelste ».

Ziek zijn
Carmen: « Ooit ernstig ziek worden, is voor vele een ware nachtmerrie. Al kan iedereen er een beroep doen op de National Health Service (NHS) of algemene ziekteverzekering. Kinderen die jonger zijn dan veertien mogen zelfs gratis naar dokter of tandarts. Dat klinkt leuk en veelbelovend, maar er is ook een keerzijde aan de medaille. In de praktijk worden degenen die het zich kunnen permitteren om een privé-verzekering te nemen, veel vlugger geholpen dan de rest. Ben je niet privé verzekerd, dan zou je wel eens heel lang op een behandeling of operatie kunnen wachten. Er zijn zelfs die bijvoorbeeld enkel ‘s morgens NHS-patiënten ontvangen en de rest van de dag met ‘privé-verzekerden’ bezig zijn omdat ze zo veel meer verdienen. Op die manier komen heel wat met een bescheiden pensioentje echt in de . Het zullen je ouders maar wezen, denk ik dan vaak. Nee, ik ben niet echt een voorstander van dat Britse systeem ».


© Libelle, 41/2910, 4 oktober 2001